Drie maal een finale

Je vraagt je wel eens af: hoe kan de leiding nog zo enthousiast zijn, terwijl ze als eerste op staan en als laatste naar bed gaan. Ik heb alleen maar respect voor deze vrijwilligers!
De woorden van vandaag: fanatisme, patat met snack, foto’s, walking dinner en Holland.

Opstaan blijft een ramp, zeker wanneer je er al twee intensieve dagen op hebt zitten. Het was aan tafel ook wat rustiger dan gebruikelijk. Komt die man met de hamer dan toch nog langs? Gelukkig waren alle broden gewoon netjes opgegeten en is er een brandstofvoorraad aangelegd bij de deelnemers.

Vandaag weer een dubbele gymzaal sessie wat in dit geval betekent dat er acht uur lang niemand in het huisjes is. Wel lekker voor de keuken; zij zullen het druk gaan krijgen met koken!

Tijdens de training weer veel gedaan eigenlijk. In het bijzonder speed spellen en gymnastische elementen. Bij speed hebben ze een pionnenspel gedaan. Nadat de skippers een x aantal sprongen hadden gemaakt, moesten ze zo snel mogelijk de pion van de andere partij omgooien. Daarna konden ze terug om ook nog hun eigen pion rechtop te zetten (mist nodig). Het team dat bij een pion aankwam die al om lag, won het spel.
Na het speed, waren de turntrainers onder ons ingeschakeld. Ze hadden, met de helaas beperkte materialen, twee verschillende vormen klaargezet: handstanden en (lucht)rollen. Interessant om te zien dat wanneer een wat meer ontwikkelde sport om de hoek komt kijken er ook meer verschillende technische aanwijzingen beschikbaar zijn. Hier kan onze prachtige sport nog veel van leren.

Na de eerste training was het alweer tijd voor de lunch. Ze mochten vandaag een zak patat halen en een snack uitkiezen in de cafetaria naast de gymzaal. Wat een luxe! Niet alleen de deelnemers, maar ook de staffers waar hier erg blij mee.

Tussen de twee training zat nog ongeveer twee uur tijd die ingevuld moest worden. De entertainment toppers hebben hiervoor een ontspannen foto challenge gemaakt. Er werden gemengde groepen gemaakt en elk groepje kreeg een blad met verschillende foto’s mee. De opdracht was om in Posterholt op zoek te gaan naar de afbeeldingen op de papieren. Hadden ze een gebouw, monument of andere foto gevonden, moesten ze er een selfie bij maken als bewijs. Verrassend genoeg hadden veel groepjes bijna alle afbeeldingen gevonden. Allemaal behalve één. Maar ja, wie maakt er dan ook een foto tien meter naast een begraafplaats. Is toch veel te eng…

Bij de tweede training was duidelijk te zien dat de vermoeidheid toesloeg. Ze zijn aan de slag gegaan met het gave double dutch fusion en rustige single rope skills (wraps, releases, etc.). De staf heeft er toch maar voor gekozen om de jongere skippers eerder naar het huisje te sturen onder het mom: genoeg is genoeg.

Het was ondertussen alweer donker buiten en iedereen zat aan tafel te wachten op het eten. Enigszins een verrassing voor de skippers, maar niet voor de vrijwilligers. De keuken kippen hebben namelijk bijna negen uur lang staan zwoegen en daar was af en toe ook nog wat hulp bij nodig. Met als resultaat een voorgerecht met soep, een walking dinner als hoofdgerecht en de ondertussen welbekende ijsbombe van Anouk als dessert. Wouw, wat was dat een groot succes. Iedereen heeft minimaal twee keer opgeschept omdat ze er simpelweg geen genoeg van konden krijgen!
Door dit prachtige diner, zou ik bijna vergeten dat er ook nog eens bergen pannenkoeken zijn gebakken voor de groep tot en met twaalf jaar. Alleen lof voor dit maal.

Als finale van het kamp hebben we een gezellige avond georganiseerd met 1 op 1 spelletjes. Dat wil zeggen, spelletjes die je met z’n tweeën tegenover elkaar dient uit te voeren. Om een voorbeeld te geven: een tafeltennisballetje in het midden van de tafel en deze van de tafel af proberen te blazen met een rietje. De zes personen die aan het einde gewonnen hadden, mochten de avond afsluiten met traditioneel koekhappen.

Ja, en dan.
Dan moeten we alweer bijna afsluiten…
Ik moet zeggen dat ik er enigszins emotioneel van word wanneer ik eraan denk. Ik kan ook gewoon niet geloven dat met de inzet van alle vrijwilligers het, vanuit mijn perspectief, gewoon gelukt is. Er is bijna een tweede Dutch Rope Skipping Camp afgerond en dat zonder te twijfel of we een derde willen gaan organiseren.

Amen.